Hilde Sinnema (65), ambulant begeleider bij Wil, treedt niet graag op de voorgrond. Ze doet gewoon wat ze moet doen, vindt ze. Maar volgens de brief, waarmee een collega haar nomineerde voor Ster van Alliade, is Hilde een echte alleskunner, een rots in de branding en een KEI in haar werk.
Of het nu mooi weer is of regent dat het giet, Hilde fietst elke dag van de ene naar de andere cliënt. “Ja, dan kom ik weer eens aan in mijn regenpak, maar dat deert me niet hoor. Mijn fiets is nu eenmaal mijn vervoermiddel, ik moet toch van A naar B komen.” Over die fiets staat trouwens een bijzonder detail in de nominatiebrief: in Hildes fietstas zit standaard een boormachine. Ze hangt namelijk van alles op voor cliënten: gordijnen, schilderijen, planken en ga zo maar door. “Nee, het hoort niet bij m’n werk, maar ik doe het graag. Onlangs is een van onze cliënten overleden. Een replica van zijn motor staat nu op de bar in het eetcafé van steunpunt De Keats. Gisteren zei een cliënt tegen me: ‘Die motor moet eigenlijk aan de muur hangen.’ Wat is dat nou voor moeite? Dat ga ik dan gewoon regelen, ik zorg ervoor dat dat plankje er komt.”
“Ik ben een doener, wordt vaak gezegd. Ik pak dingen op die moeten gebeuren. Dat zit gewoon in me. En ik kom graag op voor mensen die hulp nodig hebben.” Het vat eigenlijk prima samen hoe Hilde in het leven staat: nuchter, positief, rechtdoorzee en met hart voor anderen. Ze is de oudste uit een gezin met vijf kinderen. Haar beide ouders werkten, dus Hilde pakte aan, als jong meisje al. Op haar negentiende begon ze met een opleiding in de zorg en inmiddels werkt ze al 36 jaar bij Alliade.
Als begeleider B bij Wil biedt Hilde ondersteuning aan huis aan cliënten met een licht verstandelijke beperking die zelfstandig wonen. Ze helpt haar twaalf cliënten bij allerlei praktische zaken. “De groep met wie ik werk, heeft naast een verstandelijke beperking soms ook psychiatrische problematiek. Maar deze mensen zijn óók gewoon onderdeel van onze samenleving. Ze kunnen zelfstandig wonen en ik geef ze vanuit gelijkwaardigheid handvaten hoe je dingen regelt. Soms krijgen ze bijvoorbeeld post die ze niet begrijpen, daar help ik ze dan bij. Of ze hebben een conflict met hun werkgever en weten niet goed hoe ze daarmee om moeten gaan. Vaak probeer ik in de vorm van een rollenspel met ze te oefenen hoe ze een telefoongesprek kunnen voeren. Dan zeg ik: ‘Ik ben nu even je baas’. Of we draaien de rollen om. Ik vind het mooi om te zien hoe sommigen écht groeien en zich ontwikkelen.”
Het komt voor dat cliënten ‘mooi weer’ spelen als ze voor instanties moeten verschijnen om extra zorg en ondersteuning te krijgen. Hilde: “Dan doen ze net alsof ze helemaal geen hulp nodig hebben, terwijl de werkelijkheid heel anders is. Op dat soort momenten spring ik voor ze in de bres. Ik zorg ervoor dat ze krijgen waar ze recht op hebben. Tegen mijn cliënten ben ik dan heel duidelijk. Ik ben er om ze te helpen, maar dan moeten ze wel eerlijk zijn en niet hun kop in het zand steken. Ze maken me echt niet zomaar iets wijs. Sommige cliënten vinden me misschien streng, maar ze nemen me wel zoals ik ben en dat waardeer ik.”
Hilde regelt graag. Ze zorgt voor de opvang van een kat als een cliënt wordt opgenomen of naait gordijnen als er geen geld is. Ze is altijd betrokken. “Ik heb veel meegemaakt in de zorg. Schrijnende situaties met tienermoeders, drank, drugs en verwaarloosde kinderen. Mensen die er helemaal alleen voor staan, zonder netwerk om zich heen. Er is een periode geweest dat ik ermee bleef rondlopen; ik ging erin mee en wilde alles oplossen. Maar dat lukt natuurlijk niet. Een belangrijke les is voor mij geweest dat je niet alles met je mee kunt sjouwen. Het is mijn taak als ondersteuner om inzicht te geven en samen stappen te zetten, hoe klein ook. Ik leer de cliënt zelf dingen op te pakken. Als ik daarin positieve ontwikkelingen zie, besef ik dat mijn werk ertoe doet.”
